Λεμονιά σε γλάστρα. Γίνεται;

        Και η απάντηση είναι ΝΑΙ! Μιας και ο σύγχρονος τρόπος ζωής δεν επιτρέπει στους περισσότερους από εμάς να φυτεύουμε κάτι πέρα από γλάστρες, υπάρχει μία πολύ αποτελεσματική λύση για να απολαμβάνουμε μυρωδάτα και ζουμερά λεμόνια, που έχουμε καλλιεργήσει με τα χεράκια μας! Σε αυτό το άρθρο, θα ήθελα να σας αφηγηθώ τη δικιά μου αγάπη για τη λεμονιά και το πως κατάφερα να την διατηρώ στο χώρο μου παρόλο που δεν έχω χώρο να φυτέψω σε κάποιο παρτέρι! Η όλη ιστορία ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια οπότε και η λεμονιά που διατηρούσαμε στο χώμα της αυλής, μας άφησε χρόνους έπειτα από την επέλαση ενός δυνατού χιονιά. Έπειτα από την εκρίζωσή της και μιας και η φύτευση άλλης λεμονιάς στο ίδιο χώμα ήταν απαγορευτική (αποφεύγουμε να φυτεύουμε νέο εσπεριδοειδές εκεί που υπήρχε άλλο προηγουμένως, κυρίως λόγω νηματωδών στο έδαφος), αποφάσισα να επιλέξω μία γλάστρα. Τόσο μεγάλη είναι η αγάπη μου για αυτό το δέντρο, που δε με ένοιαζε να δω καρπούς - έστω να απολαμβάνω το υπέροχο άρωμα των λουλουδιών της! Αυτό μου αρκούσε!

        Το θέμα τώρα ήταν να λύσω δύο βασικά προβλήματα του όλου project! Ποια ποικιλία να διαλέξω, αλλά και ποιο μέγεθος γλάστρας θα ήταν το ιδανικό. Όσον αφορά στο πρώτο ερώτημα, γνώριζα πως υπάρχουν ποικιλίες λεμονιάς που είναι ιδανικές για φύτευση σε δοχεία, με κοντή ανάπτυξη και ρηχό ριζικό σύστημα. Εγώ όμως πήγα κόντρα στη θεωρία και επέλεξα μία κανονική ποικιλία που στο χώμα φτάνει αρκετά μέτρα σε ύψος. Συγκεκριμένα, το νεαρό δεντρύλλιο που επέλεξα ήταν της πολύφορης ποικιλίας Αδαμοπούλου (πολύφορη = βγάζει λεμόνια όλο το χρόνο). Ένα δεντράκι μόλις 1,5 ετών. Αυτό σήμαινε πως θα έπαιρνε αρκετό καιρό να δω λεμόνια. Δε με ένοιαζε όμως αυτό! 

 Η μικρή λεμονιά μετά τη φύτευση

        Το δεύτερο ερώτημα αφορούσε στο μέγεθος της γλάστρας. Προσοχή! Σε πρώτο επίπεδο δεν είχα τους καρπούς κατά νου, αλλά να μπορώ να διατηρώ ένα δέντρο του είδους αυτού για καλλωπιστικούς λόγους. Οι ρίζες μιας λεμονιάς σε πλήρη ανάπτυξη φτάνουν κατά μέσο όρο τα 2 μέτρα σε βάθος. Δεν έχει δηλαδή πολύ βαθιές ρίζες. Άρα με αυτό κατά νου γνώριζα ότι από το δεντράκι αυτό δε θα δω μεγάλη ποσότητα σε καρπούς, καθώς μέσα σε μία γλάστρα δε θα έχει την ανάπτυξη που χρειάζεται. Για να μην πλατειάζω, επέλεξα μία πλαστική γλάστρα διαμέτρου 55cm και ύψους 50cm. Στον πάτο της γλάστρας τοποθέτησα 10-15cm πέτρες ελαφρόπετρας για να στραγγίζει το νερό πιο εύκολα. Πάνω από τις πετρούλες τοποθέτησα μία στρώση γεωύφασμα για να μην περνάει το χώμα μέσα στην  ελαφρόπετρα  (αυτό το βήμα δεν ήταν απαραίτητο) και έπειτα φύτεψα. Παρακάτω παραθέτω εικόνες από τα υλικά που ανέφερα, τα οποία τυχαίνει να είναι πολύ φτηνά και διαθέσιμα σε όλα τα οργανωμένα φυτώρια.

          Ελαφρόπετρα

Γεωύφασμα εδαφοκάλυψης

        Το επόμενο βήμα ήταν η επιλογή του χώματος. Για αυτό επέλεξα ένα συνδυασμό από 50% φυτόχωμα γενικής χρήσης, 30% κομπόστ (οργανική ουσία πλούσια σε θρεπτικά συστατικά) και 20% περλίτη. Ο περλίτης είναι ένα εδαφοβελτιωτικό που επιτρέπει στο χώμα να κατακρατά όσο νερό χρειάζεται, αλλά να αποστραγγίζει το περίσσιο, αποφεύγοντας έτσι το σάπισμα της ρίζας. Υπάρχουν βέβαια και έτοιμα φυτοχώματα που περιέχουν περλίτη και δε χρειάζεται να προμηθευτείς ξεχωριστά. Εγώ όμως επέλεξα για ακόμη μια φορά τον πιο DIY δρόμο. ΚΑΙ ο περλίτης πωλείται στα περισσότερα φυτώρια.

 Περλίτης στο χώμα 

        Αφού λοιπόν ανακάτεψα τα τρία αυτά συστατικά καλά και έγιναν ένα, προχώρησα στη φύτευση της λεμονιάς. Σε αυτό το σημείο θέλει προσοχή! Αφού έβγαλα το μικρό δέντρο από το γλαστράκι στο οποίο ήρθε φυτεμένο από το φυτώριο, το φύτεψα με τέτοιο τρόπο ώστε η επιφάνεια της 'μπάλας' του φυτού να βρίσκεται στο ίδιο ύψος και μετά τη φύτευση! Με λίγα λόγια πρόσεξα να μη φυτέψω τη λεμονιά μου πολύ βαθιά μέσα στο χώμα. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε το δέντρο θα σάπιζε μετά από 1-2 μήνες. Προσοχή λοιπόν με το ύψος φύτευσης! Τέλος, προαιρετικά επέλεξα στην επιφάνεια του χώματος να τοποθετήσω 2 εκατοστά φλοιό πεύκου σαν εδαφοκάλυψη. Έτσι, κατά τους χειμερινούς μήνες προστατεύονται οι επιφανειακές ρίζες από το κρύο, ενώ το καλοκαίρι με τις υψηλές θερμοκρασίες το χώμα κρατάει περισσότερο νερό. 

        Τώρα ίσως να αναρωτιέστε εάν 2 χρόνια μετά η λεμονιά ζει! Οι ρίζες της δεν ασφυκτιούν μέσα σε τόσο μικρή γλάστρα; Η απάντηση είναι η παρακάτω..

 

        

        Όπως φαίνεται και στην εικόνα, αποφάσισα να επιθεωρήσω τις ρίζες του φυτού. Το ριζικό σύστημα είχε γεμίσει σχεδόν όλο τον όγκο της γλάστρας! Άρα η θεωρία λέει ότι πρέπει να μπει σε μεγαλύτερη γλάστρα......αυτό που έκανα εγώ όμως ήταν να αφαιρέσω περίπου το 10-20% του κάτω μέρους της ρίζας, κατόπιν να συμπληρώσω φρέσκο χώμα και να ξανά τοποθετήσω το δέντρο στην ΙΔΙΑ γλάστρα! Και σε συνδυασμό με ένα κλάδεμα του δέντρου (για να μην ξεφύγει το δέντρο σε ύψος), η λεμονίτσα θα μπορέσει να παραμείνει στο ίδιο δοχείο για άλλα 2 χρόνια. Η διαδικασία αυτή έγινε το περασμένο φθινόπωρο και τώρα Απρίλη μήνα, το δέντρο έχει αυτή την ανάπτυξη, όντας γεμάτο μπουμπούκια και καινούρια φύλλα.  

        Να πω σε αυτό το σημείο πως η λεμονιά διατηρείται σε χαμηλό ύψος, τόσο με το κλάδεμα όσο και με την αφαίρεση μέρους της ρίζας ανά 2 χρόνια. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στόχος είναι σε βάθος χρόνου το δέντρο να έχει μία εμφάνιση τύπου bonsai, με συμπαγές σχήμα φυλλώματος και χοντρά κλαδιά. Κάποια στιγμή θα έρθει ή ώρα για μεταφύτευση στο επόμενο μέγεθος γλάστρας, καθώς θα έχει μείνει μόνο ρίζα, αλλά με την τεχνική του κλαδέματος και της αφαίρεσης της ρίζας αυτό γίνεται πολύ πιο αραιά. Αυτή λοιπόν ήταν η εμπειρία μου με τη λεμονιά σε γλάστρα. Παρόμοια τεχνική μπορεί να εφαρμοστεί και με άλλα εσπεριδοειδή στη γλάστρα, όπως την πορτοκαλιά, τη μανταρινιά και το κουμ κουάτ. 

Σημείωση 1: Η λεμονιά στη γλάστρα χρειάζεται βιολογικό λίπασμα πλούσιο σε κάλιο 2 φορές το χρόνο (αρχές άνοιξης και τέλη καλοκαιριού, μετά τις μεγάλες ζέστες) για να συντηρήσει το πλούσιο, πράσινο φύλλωμά της). Επίσης, στην ίδια συχνότητα λιπαίνουμε με υδατοδιαλυτό σίδηρο και μαγνήσιο για να αποφύγουμε τυχόν τροφοπενίες (τα νεύρα των φύλλων γίνονται κίτρινα και το φύλλωμα αρχίζει και κιτρινίζει). Γενικά, το κάλιο, ο σίδηρος και το μαγνήσιο είναι πολύ σημαντικά για τη λεμονιά στη γλάστρα και όχι μόνο!)

Σημείωση 2: Η λεμονιά σε γλάστρα να τοποθετείται σε σημείο το οποίο είναι προφυλαγμένο από τον αέρα, αλλά και το μεσημεριανό ήλιο του καλοκαιριού, καθώς και οι δύο αυτοί παράγοντες μπορεί να προκαλέσουν έντονη φυλλόπτωση, από την οποία ναι μεν το φυτό συνέρχεται την άνοιξη, καταπονείται δε σε μεγάλο βαθμό.

Σημείωση 3: Μιας και το project 'λεμονιά σε γλάστρα' είναι συνεχές, επιφυλάσσομαι για περαιτέρω αναφορά στο μέλλον! 

ΤΟΛΜΗΣΤΕ ΤΟ!